«... Η ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΚΑΠΟΙΩΝ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΩΝ ΔΗΛΩΝΕΙ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΑΥΤΙΣΜΕΝΟΙ ΜΕ ΚΑΠΟΙΕΣ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΙΣ ΓΙ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΑΝ ΝΙΩΣΟΥΜΕ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΑΕΙ ΝΑ ΤΙΣ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΕΙ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΑΜΥΝΤΙΚΟΙ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ ΤΟΥ ΕΓΩ.. »
Το πνευματικό Εγω είναι χαρακτηριστικό πολλών ανθρώπων που ασχολούνται με θέματα αυτογνωσίας, ψυχολογίας ή πνευματικότητας.
Είναι το Εγώ που λέει ¨αφού ασχολούμαι με αυτά τα θέματα και δουλεύω με τον εαυτό μου γνωρίζω τις απαντήσεις, είμαι καλύτερος ή ανώτερος απο τους άλλους¨.
Το πνευματικό Εγώ είναι ίσως πιο ύπουλο και δυσδιάκριτο απο τα άλλα Εγώ που αφορούν την κατοχή αντικειμένων, «αξιών» ή την εξωτερική εμφάνιση.
Μπορεί να μετατραπεί σε βασικό κριτή των πάντων, "οι άλλοι είναι ασυνείδητοι", "εγώ γνωρίζω την αλήθεια και οι άλλοι είναι λάθος ή δεν ξέρουν τίποτε", "οι άνθρωποι κοιμούνται όρθιοι".
Όλα αυτά αποτελούν εκφράσεις του πνευματικού Εγώ, το οποίο δεν είναι τίποτε περισσότερο απο την ίδια αίσθηση ανεπάρκειας που ωθεί κάποιον να αναζητήσει την αξία του στην εξωτερική του εμφάνιση, στην απόκτηση υλικών αγαθών η στο να συλέξει πνευματική γνώση, και όλα αυτά κατά ένα μέρος, για την προβολή του προς τα έξω.
Σύμφωνα με τον ινδό σοφό Ραμάνα Μαχάρσι ένα είναι το κριτήριο της πνευματικής προόδου: το κατά πόσο έχει μειωθεί η δραστηριότητα του νού, δηλαδή η παραγωγή σκέψεων.
Τίποτε άλλο άλλο δεν δηλώνει την ανάπτυξη της συνειδητότητας.
Γίνεσαι πιο συνειδητός όταν ζείς στο εδώ και τώρα, χωρίς να κρίνεις αυτά που αντιλαμβάνεσαι ότι συμβαίνουν μέσα σου η έξω από εσένα.
Ο άνθρωπος που έχει υπερβεί πραγματικά την ταύτηση με τον νου του και έχει ξεπεράσει τα όποια αισθήματα ανεπάρκειας, κρατάει μια στάση δεκτικότητας και μη αντίδρασης απέναντι στους άλλους.
ΔΕΝ ΝΙΩΘΕΙ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΣΥΓΚΡΙΝΕΤΑΙ Η ΝΑ ΚΡΙΝΕΙ, ΟΥΤΕ ΝΑ ΤΑΞΙΝΟΜΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΣΕ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΥΣ .
Απλά τους παρατηρεί έτσι όπως είναι, με κατανόηση και αποδοχή.
Δεν αποκλείεται σε σπάνιες στιγμές να αντιδράσει απέναντι σε μια αδικεία η μια πράξη βίας, αλλά η αντίδρασή του δεν θα εμπεριέχει προσωπικό όφελος η ιδιοτέλεια.
Αν είχε ένα μότο, αυτό θα μπορούσε να είναι «λάθε βιώσας», δηλαδή ζήσε όσο πιο διακριτικά γίνεται, χωρίς να επιζητάς την αναγνώριση, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΞΕΧΩΡΙΖΕΙΣ, ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΨΑΧΝΕΙΣ ΓΙΑ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΕΙΣ.
Επίσης, το να προσπαθέι κάποιος να μιμηθεί έναν σοφό η ένα πνευματικό διδάσκαλο, αποτελεί άλλη μια μορφή πνευματικού Εγώ. Η όποια αλλάγή του θα προέλθει μόνο εκ των έσω και με φυσικό τρόπο, δηλαδή εναρμονισμένο με την κατάσταση της συνειδητότητάς του.
Αυτό δεν αποτελέι κάποιες προσπάθειες εξάσκησης ή εκπαίδευσης, αλλά όλοι όσοι έχουν βιώσει κάποιου είδους πνευματική αφύπνηση, ΕΙΠΑΝ ΟΤΙ ΕΓΙΝΕ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΠΑΡΑΙΤΗΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ- ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗ, ΑΛΛΑ ΓΕΝΙΚΑ ΚΑΘΕ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΥΤΟΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗΣ.
Για να αποφύγουμε λοιπόν την παγίδα του πνευματικού Εγώ μέσα μας, απλά χρειάζεται να είμαστε σε επαγρύπνηση για να το αναγνωρίσουμε.
Αισθήματα όπως ανωτερώτητσς, μοναδικότητας, ιδιαιτερότητας, υπεροψίας, η παντογνωσίας, αποτελούν ενδείξεις ότι η ταύτηση με τον νού είναι ακόμα εδώ.
Επίσης, η ανάγκη για άμυνα και υπεράπιση κάποιων πεποιθήσεων, δλώνει ότι είμαστε τευτισμένοι με τις πεποιθήσεις, γι' αυτό και αν νιώσουμε ότι κάποιος πάει να τις αμφισβητήσει, ενεργοποιούνται οι αμυντικοί μηχανισμοί του Εγώ.
Η σωστή στάση απέναντι στην αναγνώριση του πνευματικού Εγώ μέσα μας, όπως και απέναντι σε ΟΛΑ ΤΑ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΜΟΤΙΒΑ, είναι μια στάση επίγνωσης και αποδοχής..
Σκέψεις του τύπου "δεν θα έπρεπε να έχω πνευματικό Εγώ' ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΙ ΠΑΛΙ ΑΠΟ ΤΟ ΕΓΏ ΠΟΥ ΜΠΑΙΝΕΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ.
«ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΕΝΟΣ ΑΝΑΖΗΤΗΤΗ ΜΕ ΤΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟ ΡΑΜΑΝΑ ΜΑΧΑΡΣΙ ΣΧΕΤΙΚΆ ΜΕ ΤΟ «ΕΓΩ»
Αναζητητής: Λέτε ότι μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε τον Εαυτό διά της έρευνας. Τι είδους έρευνα;
Μαχάρσι: Είσαι ο νους ή νομίζεις πως είσαι ο νους.
Ο νους είναι μόνο οι σκέψεις.
Πρόσεξε, πίσω από κάθε συγκεκριμένη σκέψη υπάρχει μια γενική σκέψη, η σκέψη-“Εγώ”,η οποία είσαι εσύ.
Ας θεωρήσουμε αυτό το “Εγώ” ως την πρώτη σκέψη. Προσήλωσε την προσοχή σου αναπόσπαστα σ’ αυτή τη σκέψη-“Εγώ” και αναρωτήσου τι είναι.
Όταν αυτό το ερώτημα ριζώσει καλά μέσα σου, δεν θα σκέφτεσαι τίποτε άλλο.
Ο νους είναι μόνο οι σκέψεις.
Πρόσεξε, πίσω από κάθε συγκεκριμένη σκέψη υπάρχει μια γενική σκέψη, η σκέψη-“Εγώ”,η οποία είσαι εσύ.
Ας θεωρήσουμε αυτό το “Εγώ” ως την πρώτη σκέψη. Προσήλωσε την προσοχή σου αναπόσπαστα σ’ αυτή τη σκέψη-“Εγώ” και αναρωτήσου τι είναι.
Όταν αυτό το ερώτημα ριζώσει καλά μέσα σου, δεν θα σκέφτεσαι τίποτε άλλο.
[ΣτΜ: “Εγώ”—το πρώτο πρόσωπο του ενικού, το υποκείμενο. Το δεύτερο είναι «εσύ», ο κόσμος (δηλ. τα άψυχα και τα έμψυχα αντικείμενα) και το τρίτο πρόσωπο είναι «εκείνος», ο Θεός ως δημιουργική δύναμη. Στα Σανσκριτικά αυτές οι τρεις οντότητες λέγονται: jiva (ο έμβιος ή γεννημένος), Jagat (το κινούμενο) και Ishwara (ο Παντοδύναμος). Η διερεύνηση της σκέψης-“Εγώ”, δηλ. του jiva, προτείνεται επειδή είναι η πλησιέστερη και πάντα άμεσα προσιτή από τις τρεις οντότητες.]
Α.: Όταν το κάνω αυτό και προσηλωθώ στον εαυτό μου, δηλ. στη σκέψη-“Εγώ”, άλλες σκέψεις έρχονται και φεύγουν και αναρωτιέμαι μέσα μου: «Ποιος είμαι εγώ;», αλλά δεν παίρνω απάντηση.
Α.: Όταν το κάνω αυτό και προσηλωθώ στον εαυτό μου, δηλ. στη σκέψη-“Εγώ”, άλλες σκέψεις έρχονται και φεύγουν και αναρωτιέμαι μέσα μου: «Ποιος είμαι εγώ;», αλλά δεν παίρνω απάντηση.
Πείτε μου. Όταν νιώθω έτσι, είναι άραγε τούτο η ορθή η πνευματική προσπάθεια, η ορθή άσκηση της ‘Εαυτό-Εδραίωσης’, η σταθερή παραμονή σε υψηλή κατάστση ως Εαυτός; Λέω σωστά;
Μ.: Αυτό είναι ένα λάθος που συχνά κάνουν οι άνθρωποι. [ΣτΜ: Εκλαμβάνοντας την προσωρινή απουσία σκέψεων ως εδραίωση.]
Αν επιδοθείς με σοβαρότητα σε αναζήτηση του Εαυτού, ανακαλύπτεις ότι η σκέψη-“Εγώ”, ως σκέψη, εξαφανίζεται, κι ότι κάτι άλλο ανέρχεται από τα βάθη του Είναι σου και σε αρπάζει—κάτι που δεν είναι το “Εγώ” από το οποίο ξεκίνησε η έρευνα.
Α: Και τι είναι αυτό το κάτι άλλο;
Αν επιδοθείς με σοβαρότητα σε αναζήτηση του Εαυτού, ανακαλύπτεις ότι η σκέψη-“Εγώ”, ως σκέψη, εξαφανίζεται, κι ότι κάτι άλλο ανέρχεται από τα βάθη του Είναι σου και σε αρπάζει—κάτι που δεν είναι το “Εγώ” από το οποίο ξεκίνησε η έρευνα.
Α: Και τι είναι αυτό το κάτι άλλο;
Μ.: Είναι ο αληθινός Εαυτός, η πραγματική σημασία του “Εγώ”. Δεν είναι το εγώ, είναι το ίδιο το Υπέρτατο Ον.
Στοιχεία απο: https://www.google.gr/#q=%CE%A4%CE%9F+%CE%A0%CE%9D%CE%95%CE%A5%CE%9C%CE%91%CE%A4%CE%99%CE%9A%CE%9F+%CE%95%CE%93%CE%A9++%CE%A1%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CE%BD%CE%B1+%CE%9C%CE%B1%CF%87%CE%AC%CF%81%CF%83%CE%B9+
και: http://anthiteacherwoman.blogspot.gr/2011/12/blog-post_19.html