Προτού αυτο-πραγματωθώ, έχω την ανάγκη να μάθω ποιος-ποιά ήμουν, ποιος-ποιά γίνομαι, και ποιος-ποιά θέλω θα γίνω.
- Η ζωή – για πολλούς από μας- μοιάζει ασφυκτικά περιορισμένη και περιοριστική, πριν εγώ αυτο-προσδιοριστώ σε σχέση με σένα, πριν ψηλαφίσουμε το «εμείς» στην σχέση μας με τους «άλλους».
Σ’ αυτό το πλαίσιο, της εγωικής πρόθεσης και κίνησης προς την ελευθερία από την αγνωσία, ο «άλλος» χρησιμεύει πάντα ως μέσο.
Το εγώ ζητάει απαιτητικά να γίνει κατανοητό, συμπαθές, ευτυχισμένο, θέλει επίμονα να αποβάλλει τις «αρνητικές» σκέψεις και συναισθήματά του, να εμπεριεχθεί, να αγαπηθεί, χωρίς όρους, από τους άλλους.
Ζητάει απαιτητικά την πληρότητα ως αποτέλεσμα «συνταγών» που χορηγούνται ανέξοδα, στην καλύτερη περίπτωση, βλέπει τον εαυτό του ως αντικείμενο, υποδοχέα αγάπης.
Μέσα
στην συνεχή ανάγκη του για αυτό- είναι αδύνατον να δει την ευτυχία ως
εκούσια ενδοτικότητα κι ηθελημένη αυτό-απώλεια. Ψάχνει απεγνωσμένα την
«κορυφή».Ακόμα δεν ξέρει πως εκεί μόνο μόνος μπορεί να υπάρξεις, και ασύνδετος.
- Η Αγάπη δεν είναι μια ρομαντική ιδέα, ένας «καλοπροαίρετος» κι άπιαστος μύθος, μια καλοδιάθετη κι ευγενική κίνηση της ψυχής.
Καρδιά και ύπαρξη αλληλοεναγκαλιζονται με τελικό σκοπό όχι πια την κατανόηση, αλλά την κατάληψή τους από την Αγάπη..
Δεν περιορίζεται στην «θετική» σκέψη και συμπεριφορά.
Δεν ταυτίζεται με την ενδοτική επιείκεια στους άλλους, ούτε με την επίπονη «ανοχή» των εχθρών.- Η αγάπη είναι μια υπαρξιακή επιλογή και οντολογική συνθήκη.
Είναι το απόγειο των ανθρώπινων δυνατοτήτων, της ανθρώπινης ελευθερίας.
Σ’ αυτήν, το εγώ βρίσκει τον εαυτό του, ακριβώς με την προοπτική εκουσίως να τον χάσει.
Ο άνθρωπος χρησιμοποιεί τα εργαλεία της νόησης για να φτάσει η στιγμή που μπορεί να τα βάλει στην άκρη.
Για να καταλάβει αρχικά τον εαυτό του, και τώρα, που η καρδιά του πάλλεται και ζει πέρα από τα όρια της διάνοιας του, αλλά χάρη σ’ αυτήν, τον προσκαλεί να την υπερβεί.
Το μονοπάτι, από δω και πέρα, γίνεται υπερ-προσωπικό.Η υπάρχουσα συμβατική γνώση, αν και περισσεύει, δεν είναι αρκετή, ούτε επαρκής.
Η πορεία προσωποποιείται, το μονοπάτι στενεύει, καθώς η καρδιά πλατύνεται.- Βλέποντας κανείς τον αναζητητή της αγάπης να προχωρά, έχει την εντύπωση πως βαδίζει μονάχος..
Είναι όμως πράγματι… μόνος;;;
