Το χάσιμο
χρόνου είναι μια από τις μεγαλύτερες ‘αμαρτίες’ εδώ στη γη, είναι
σπατάλη της ίδιας της ζωής.
Η βαρεμάρα, η σπατάλη χρόνου σε ανόητες και άχρηστες δραστηριότητες, δείχνει ότι το άτομο έχει έλλειψη ενέργειας και έλλειψη συνειδητότητας.
Ένας άνθρωπος με πλούσια συνειδητότητα και γεμάτος ενέργεια, ζει κάθε στιγμή διεξοδικά, δεν ‘χαώνει’, δεν βαριέται, δεν αφήνεται, δεν ‘κοιμάται’ όρθιος.
Δεν καταπιάνεται με παθητικές και μηχανιστικές ασχολίες (όπως η τηλεόραση, τα video games -στα οποία γίνεται μια δραματική και άνευ προηγουμένου σπατάλη χρόνου στην εποχή μας- και η κατάχρηση της μουσικής που είναι τόσο κοινή πλέον), αλλά προβάλλει τον εαυτό του στη ζωή κάθε στιγμή,
ΖΕΙ δηλαδή τη ζωή.
Και ζω
πραγματικά σημαίνει ότι δεν είμαι παθητικός αλλά ουσιαστικά δραστήριος.
Δεν μιλάω βέβαια για μια φρενίτιδα εξωτερικής δραστηριότητας, καθώς κάλλιστα μια τέτοια φαινομενική ενεργητικότητα, μπορεί να είναι μηχανιστική, ενώ αντίθετα μια ήρεμη και φαινομενικώς αργή καθημερινότητα μπορεί να είναι πλούσια σε ζωή.
Η έλλειψη λοιπόν ενέργειας, ακόμα και η απώλεια κομματιών της ψυχής μας, μάς κάνει να σπαταλάμε χρόνο, να ζούμε υπνωτισμένοι, να παρασυρόμαστε παθητικά από τη ζωή, να αντιδρούμε και όχι να δρούμε, και να ζούμε χωρίς πηγαία δημιουργικότητα.
Μια κατακερματισμένη συνειδητότητα, έχει ‘κενά’, χαώνει, βαριέται, και θέλει να γεμίσει τα κενά αυτά με διάφορες δραστηριότητες.
Είναι πάμπολλες οι αιτίες της έλλειψης ενέργειας, αλλά κύρια αιτία απώλειάς της είναι οι ηδονές.
Το λάθος φαγητό, το τσιγάρο, τα ναρκωτικά, τα γλυκά, το αλκοόλ, οι διασκεδάσεις, η φλυαρία, ιδιαίτερα η ακατάσχετη φλυαρία με λόγια χωρίς πνεύμα και συναίσθημα, και η επαφή με πολύ κόσμο, είναι οι πιο βασικές αιτίες για τη σπατάλη ενέργειας.
Και βέβαια, οι αρνητικές σκέψεις, η γκρίνια, τα νεύρα το άγχος, ο θυμός κλπ, είναι κι αυτές μεγάλες πηγές απώλειας. Φυσικά η έλλειψη διαλογισμού, συντηρεί την ανεπάρκειά μας σε ενέργεια.
Ενώ αν μπούμε σε μια διαδικασία τακτικού καθημερινού διαλογισμού, από τη μία θα αναπληρώνουμε τις ενεργειακές απώλειες, θα ανακτήσουμε τη δημιουργικότητά μας, και από την άλλη θα μπορούμε να έχουμε και περίσσεια ενέργειας που θα χρησιμεύσει σε πνευματικές υπερβάσεις.
Η βαρεμάρα, η σπατάλη χρόνου σε ανόητες και άχρηστες δραστηριότητες, δείχνει ότι το άτομο έχει έλλειψη ενέργειας και έλλειψη συνειδητότητας.
Ένας άνθρωπος με πλούσια συνειδητότητα και γεμάτος ενέργεια, ζει κάθε στιγμή διεξοδικά, δεν ‘χαώνει’, δεν βαριέται, δεν αφήνεται, δεν ‘κοιμάται’ όρθιος.
Δεν καταπιάνεται με παθητικές και μηχανιστικές ασχολίες (όπως η τηλεόραση, τα video games -στα οποία γίνεται μια δραματική και άνευ προηγουμένου σπατάλη χρόνου στην εποχή μας- και η κατάχρηση της μουσικής που είναι τόσο κοινή πλέον), αλλά προβάλλει τον εαυτό του στη ζωή κάθε στιγμή,
ΖΕΙ δηλαδή τη ζωή.
Δεν μιλάω βέβαια για μια φρενίτιδα εξωτερικής δραστηριότητας, καθώς κάλλιστα μια τέτοια φαινομενική ενεργητικότητα, μπορεί να είναι μηχανιστική, ενώ αντίθετα μια ήρεμη και φαινομενικώς αργή καθημερινότητα μπορεί να είναι πλούσια σε ζωή.
Η έλλειψη λοιπόν ενέργειας, ακόμα και η απώλεια κομματιών της ψυχής μας, μάς κάνει να σπαταλάμε χρόνο, να ζούμε υπνωτισμένοι, να παρασυρόμαστε παθητικά από τη ζωή, να αντιδρούμε και όχι να δρούμε, και να ζούμε χωρίς πηγαία δημιουργικότητα.
Μια κατακερματισμένη συνειδητότητα, έχει ‘κενά’, χαώνει, βαριέται, και θέλει να γεμίσει τα κενά αυτά με διάφορες δραστηριότητες.
Είναι πάμπολλες οι αιτίες της έλλειψης ενέργειας, αλλά κύρια αιτία απώλειάς της είναι οι ηδονές.
Το λάθος φαγητό, το τσιγάρο, τα ναρκωτικά, τα γλυκά, το αλκοόλ, οι διασκεδάσεις, η φλυαρία, ιδιαίτερα η ακατάσχετη φλυαρία με λόγια χωρίς πνεύμα και συναίσθημα, και η επαφή με πολύ κόσμο, είναι οι πιο βασικές αιτίες για τη σπατάλη ενέργειας.
Και βέβαια, οι αρνητικές σκέψεις, η γκρίνια, τα νεύρα το άγχος, ο θυμός κλπ, είναι κι αυτές μεγάλες πηγές απώλειας. Φυσικά η έλλειψη διαλογισμού, συντηρεί την ανεπάρκειά μας σε ενέργεια.
Ενώ αν μπούμε σε μια διαδικασία τακτικού καθημερινού διαλογισμού, από τη μία θα αναπληρώνουμε τις ενεργειακές απώλειες, θα ανακτήσουμε τη δημιουργικότητά μας, και από την άλλη θα μπορούμε να έχουμε και περίσσεια ενέργειας που θα χρησιμεύσει σε πνευματικές υπερβάσεις.
Όσο περισσότερη ενέργεια έχουμε, τόσο με μεγαλύτερη ‘πυκνότητα’ θα βιώνουμε το χρόνο και θα ζούμε πιο ‘πολύ’.
Ο χρόνος είναι συνειδητότητα, και το βίωμα του περάσματος του χρόνου, θα είναι τόσο πλούσιο, όσο πλούσια σε ενέργεια είναι και η συνειδητότητά μας.
Σίγουρα η σπατάλη χρόνου είναι μέγιστη ψυχική ανευθυνότητα και εγωισμός, ενώ δείχνει επίσης και αγνωμοσύνη για το δώρο της ζωής που έχουμε δεχτεί.
Ο Σάι Μπάμπα λέει ‘Time is God, so you should not waste time. Time wasted is life wasted.’
Πράγματι, ο χρόνος είναι Θεός, γι’ αυτό ας ενεργοποιηθούμε για να ζούμε βαθιά κάθε στιγμή που μας χαρίζεται.
ΔΑΝΑΗ
Πηγή
http://www.elenastral.com/2009/12/blog-post_15.html?fbclid=IwAR07La4wAxtBG4tPD_57K0A9JblILFAfGHAlEgzzLG37PWsN0hU9jeThIDY
Ο χρόνος είναι συνειδητότητα, και το βίωμα του περάσματος του χρόνου, θα είναι τόσο πλούσιο, όσο πλούσια σε ενέργεια είναι και η συνειδητότητά μας.
Σίγουρα η σπατάλη χρόνου είναι μέγιστη ψυχική ανευθυνότητα και εγωισμός, ενώ δείχνει επίσης και αγνωμοσύνη για το δώρο της ζωής που έχουμε δεχτεί.
Ο Σάι Μπάμπα λέει ‘Time is God, so you should not waste time. Time wasted is life wasted.’
Πράγματι, ο χρόνος είναι Θεός, γι’ αυτό ας ενεργοποιηθούμε για να ζούμε βαθιά κάθε στιγμή που μας χαρίζεται.
ΔΑΝΑΗ
Πηγή
http://www.elenastral.com/2009/12/blog-post_15.html?fbclid=IwAR07La4wAxtBG4tPD_57K0A9JblILFAfGHAlEgzzLG37PWsN0hU9jeThIDY
