Μια από τις σπουδαιότερες πνευματικές εορτές είναι αυτή του Βέσακ (Wesak).
Γιορτάζεται κατά την περίοδο της πανσελήνου στο ζώδιο του Ταύρου (που φέτος πέφτει τα μεσάνυχτα μεταξύ της 10 και 11 Μαΐου) όπου, σύμφωνα με το θρύλο και τις εσωτερικές διδασκαλίες, ο Βούδας μαζί με το Χριστό και την υπόλοιπη Πνευματική Ιεραρχία συγκεντρώνονται και εκχέουν με τεράστια δυναμικότητα τη Θεϊκή ενέργεια με σκοπό την εξέλιξη του Θεικού Σχεδίου.
Στην Πανσέληνο του Βέσακ έχουμε τις δυναμικές επιρροές:
-Την ενέργεια της Ελευθερίας.
-Την ενέργεια της Φώτισης που είναι η ενέργεια της Αγάπης-Σοφίας
-Την ενέργεια της Θέλησης του Θεού που αποκαλύπτεται σαν Σκοπός και σαν Σχέδιο.
-Η ενέργεια της Ελευθερίας προέρχεται από το Σείριο.
-Η ενέργεια της Φώτισης εκπορεύεται από τον Ταύρο.
-Η ενέργεια της Θέλησης εκπορεύεται από τη Μεγάλη Άρκτο και διαβιβάζεται μέσα από μία από τις Πλειάδες εισέρχεται στο Ηλιακό μας σύστημα και μέσω του κέντρου της κεφαλής του Πλανητικού μας Λόγου φτάνει στη σφαίρα του πλανήτη μας και κατέρχεται στους μύστες, στους μαθητές και στο σύνολο της ανθρωπότητας.
Έτσι σε κάθε πανσέληνο του Βέσακ η ενέργεια του Φωτός, της Θέλησης και της Ελευθερίας πλημμυρίζουν τις ανώτερες σφαίρες του πλανήτη μας και φορτίζουν τους μεγάλους μύστες και τους μαθητές.
Με το συνδυασμό του Βούδα και του Χριστού, διανοίγεται ένα ξεχωριστό κανάλι μεταξύ της Θεικής Πνευματικής Ιεραρχίας και της ανθρωπότητας, επιτρέποντας στους ανθρώπους να έρθουν σε επαφή με ενέργειες και υπέρτατες θεικές ευλογίες.
Ο διαλογισμός του Βέσακ κατευθύνει τους συμμετέχοντες να ενσαρκώσουν τμήματα των τριών πανίσχυρων Θεϊκών Όψεων: του Φωτός, της Αγάπης και της Δύναμης.
Το Βέσακ, με την πλήρη εσωτερική σημασία του, λαμβάνει χώρα σε όλα τα επίπεδα της ύπαρξης – στο υλικό, νοητικό και συναισθηματικό πεδίο.
Η Εορτή του Βέσακ συνιστά αναγνώριση ενός τωρινού και ζωντανού γεγονότος.
Τελείται ενόσω λαμβάνει χώρα ένα μέγα και ουράνιο γεγονός, κι έχει τη φύση της συμμετοχής σε μια τελετουργία.
Αυτό το ουράνιο συμβάν λαμβάνει χώρα κάθε χρόνο την ώρα της Πανσελήνου του Ταύρου (που ονομάζεται συχνά Πανσέληνος του Μαΐου).
Τότε αποδεσμεύεται πάνω στη Γη (ανάλογα με το βαθμό της ζήτησης των ανθρώπων) η ευλογία του Ίδιου του Θεού, που διαβιβάζεται μέσω του Βούδα και του Αδελφού του, του Χριστού.
Όμως αυτό το ουράνιο γεγονός, μπορεί και συντελείται και έχει το αντίστοιχό του σε φυσική εκδήλωση.
Παράλληλα προς την υποκειμενική και πνευματική τελετή, ένα σημαντικό γεγονός λαμβάνει χώρα ταυτόχρονα σε μια μικρή κοιλάδα του Θιβέτ, στις παρυφές των Ιμαλαΐων.
Εκεί λαμβάνει χώρα η γήινη τελετή της ευλογίας.
Εκεί, σ' αυτή την κοιλάδα κατευθύνονται πολλοί άνθρωποι από τις γύρω περιοχές, σαν προσκυνητές προς το φως.
Εκεί, την ώρα της πανσελήνου, διεξάγεται μια ιεροπρεπής τελετουργία, η οποία μπορεί να θεαθεί και να ακροαθείΥπάρχει μια κοιλάδα που βρίσκεται σε αρκετά μεγάλο υψόμετρο στους πρόποδες των Ιμαλαΐων, στην περιοχή του Θιβέτ.
Περιβάλλεται ολόγυρα από ψηλά βουνά, εκτός από τα βορειοανατολικά, όπου υπάρχει ένα στενό άνοιγμα στην οροσειρά.
Συνεπώς, η κοιλάδα έχει σχήμα φιάλης, με το λαιμό προς τα βορειοανατολικά, ενώ διευρύνεται σημαντικά προς νότον.
Ψηλά, προς το βόρειο άκρο, κοντά στο λαιμό της φιάλης, βρίσκεται ένας πελώριος επίπεδος βράχος.
Δεν υπάρχουν δέντρα ή θάμνοι στην κοιλάδα, που καλύπτεται μ' ένα είδος άγριας χλόης. Οι πλαγιές όμως των βουνών καλύπτονται από δέντρα.
Την περίοδο της πανσελήνου του Ταύρου, προσκυνητές απ' όλες τις γύρω περιοχές αρχίζουν να συναθροίζονται.
Οι πιστοί και οι λάμα βρίσκουν το δρόμο τους προς την κοιλάδα και συγκεντρώνονται στο νοτιότερο και το μεσαίο τμήμα, αφήνοντας το βορειοανατολικό άκρο σχετικά άδειο.
Εκεί, όπως λέει ο μύθος, συγκεντρώνεται μια ομάδα από εκείνα τα μεγάλα Όντα, που αποτελούν τους φύλακες πάνω στη γη του Σχεδίου του Θεού για τον πλανήτη μας και για την ανθρωπότητα.
Το όνομα με το οποίο αποκαλούμε αυτά τα Όντα δεν έχει σημασία.
Οι εσωτεριστές του κόσμου τους αποκαλούν Διδασκάλους της Σοφίας, την πλανητική Ιεραρχία, οι Οποίοι στις πολλές βαθμίδες Τους κυβερνώνται και διδάσκονται από τον Χριστό, το Διδάσκαλο όλων των Διδασκάλων, κι επίσης Διδάσκαλο αγγέλων και ανθρώπων.
Ή μπορεί να τους αποκαλούμε Ρίσι των Ινδουιστικών Γραφών, ή Εταιρία των Φωτισμένων Διανοιών, σύμφωνα με τη Θιβετανική διδασκαλία.
Είναι οι Μεγάλοι Ενορατικοί και οι Μεγάλοι Σύντροφοι κατά την πιο σύγχρονη παρουσίαση, και αποτελούν το άθροισμα της τελειωθείσης ανθρωπότητας, που ακολούθησε τα βήματα του Χριστού και εισήλθε για χάρη μας μέσα στο πέπλο, δίνοντάς μας το παράδειγμα να κάνουμε κι εμείς εκείνο που έκαναν εκείνοι.
Αυτοί, με τη σοφία, την αγάπη, και τη γνώση τους, ορθώνουν τείχος προστασίας γύρω από τη φυλή μας και επιδιώκουν να μας καθοδηγήσουν, βήμα με βήμα (όπως κι Αυτοί καθοδηγήθηκαν στον καιρό Τους), από το σκοτάδι στο φως, από το απατηλό στο πραγματικό και από το θάνατο στην αθανασία.
Αυτός ο όμιλος εκείνων που γνωρίζουν τη θεότητα είναι οι βασικοί συμμέτοχοι της Εορτής του Βέσακ.
Κατατάσσονται στο βορειοανατολικό άκρο της κοιλάδας, σε ομόκεντρους κύκλους (σύμφωνα με τη θέση και το βαθμό τους στην μυητική Τους ανάπτυξη) και προετοιμάζονται για μια μεγάλη πράξη υπηρεσίας.
Μπροστά από το βράχο, κοιτάζοντας προς τα βορειοανατολικά, στέκουν Εκείνα τα Όντα που ονομάζονται από τους μαθητές τους οι Τρεις Μεγάλοι Κύριοι.
Αυτοί είναι ο Χριστός, που στέκει στο κέντρο, ο Κύριος των ζωντανών μορφών, ο Μανού, που στέκεται στα δεξιά Του και ο κύριος του Πολιτισμού, που στέκει στ' αριστερά.
Αυτοί οι τρεις αντικρίζουν το βράχο πάνω στον οποίο βρίσκεται ένα μεγάλο κρυστάλλινο κύπελλο, γεμάτο νερό.
Είναι ενδιαφέρουσα η πληροφορία σχετικά με αυτή την τελετή και σημαντική για την πραγματικότητα της, ότι όλοι όσοι ονειρεύτηκαν πως συμμετείχαν σ' αυτήν, γνώριζαν επακριβώς την καθορισμένη θέση τους στο κατώτερο τμήμα της κοιλάδας, όπου στέκονταν.
Κάποιος που μου την περιέγραψε, μου έλεγε ότι βρισκόταν στη μία πλευρά, κοντά σ' ένα δέντρο όπου ήταν δεμένο ένα άλογο και ότι όλοι φαίνεται να γνώριζαν επακριβώς τον τόπο που βρίσκονταν.
Μερικοί αντιλήφθηκαν ότι η τοποθέτηση και η ταξιθέτηση των θεατών κατέδειχνε σαφώς το βαθμό της εξέλιξης εκάστου.
Πίσω από τους συναθροισμένους σε ομάδα Διδασκάλους, μύστες, μυημένους και πρεσβύτερους εργάτες του Σχεδίου του Θεού, θα βρεθούν οι παγκόσμιοι μαθητές στις διάφορες βαθμίδες και ομάδες είτε εν τω σώματι είτε εκτός του σώματος .
Εκείνοι που παρευρίσκονται με τα φυσικά τους σώματα έχουν μεταβεί εκεί με τους συνήθεις τρόπους.
Οι υπόλοιποι παρευρίσκονται με τα πνευματικά τους σώματα και σε ονειρική κατάσταση.
Το όνειρο που διηγούνται αργότερα - δεν μπορεί άραγε να αποτελεί τη φυσική αναγνώριση και ανάμνηση ενός εσωτερικού πνευματικού συμβάντος;
Καθώς πλησιάζει η ώρα της πανσελήνου, αρχίζει να επικρατεί σιγή ανάμεσα στο πλήθος κι όλοι κοιτάζουν προς τα βορειοανατολικά.
Εκτελούνται ορισμένες τελετουργικές κινήσεις με τις οποίες οι συναθροισμένοι Διδάσκαλοι και οι μαθητές τους, όλων των βαθμών, παίρνουν διάφορες συμβολικές θέσεις, και σχηματίζουν πάνω στο έδαφος της κοιλάδας διάφορα σημαντικά σύμβολα, όπως ο πεντάκτινος αστέρας, με τον Χριστό να στέκει στο ψηλότερο σημείο του, ή ένα τρίγωνο, με τον Χριστό στην κορυφή, ή ένα σταυρό, καθώς και άλλους πολύ γνωστούς σχηματισμούς που έχουν όλοι μια βαθιά και δυναμική έννοια.
Όλα αυτά γίνονται υπό τον ήχο ορισμένων λέξεων που ψάλλονται και εσωτερικών φράσεων που ονομάζονται μάντραμ.
Η προσδοκία στα πλήθη που αναμένουν και παρατηρούν φουντώνει και η ένταση είναι πραγματική και αυξάνει.
Μοιάζει να γίνεται αισθητή μια διέγερση ή ένας δυναμικός κραδασμός σ' ολόκληρο το σώμα των ανθρώπων που σαν αποτέλεσμα φέρνει την αφύπνιση των ψυχών των παρευρισκομένων, τη συγχώνευση και την ένωση του ομίλου σ' ένα ενοποιημένο σύνολο, και την ανύψωση όλων σε μια μεγάλη πράξη πνευματικής αίτησης, ετοιμότητας και προσδοκίας.
Είναι το αποκορύφωμα της έφεσης του κόσμου, που εστιάζεται σ' αυτόν τον αναμένοντα όμιλο. Αυτές οι τρεις λέξεις - αίτηση, ετοιμότητα και προσδοκία - περιγράφουν καλύτερα την ατμόσφαιρα που περιβάλλει εκείνους που παρευρίσκονται σ' αυτή τη μυστική κοιλάδα.
Οι ψαλμωδίες και οι ρυθμικές κινήσεις γίνονται εντονότερες και όλοι οι συμμετέχοντες καθώς και το πλήθος που παρατηρεί, υψώνουν τα μάτια τους στον ουρανό προς την κατεύθυνση του στενού τμήματος της κοιλάδας.
Λίγα δευτερόλεπτα πριν την Πανσέληνο εμφανίζεται στον ουρανό ένα φως που όσο πλησιάζει μετατρέπεται στην ακτινοβόλα μορφή του Κυρίου Γκαουτάμα Βούδα που πλημμυρισμένος με απόκοσμο φως και χρώμα, υψώνει το δεξί χέρι Του για ευλογία.Βούδα, που κάθεται με διπλωμένα σταυρωμένα τα πόδια στη στάση του Βούδα, ντυμένη με τον κιτρινόχρωμο χιτώνα του, να λούεται από φως και χρώμα, και με τα χέρια του απλωμένα σ' ευλογία.
Αμέσως μετά εκφωνείται από το Χριστό η Μεγάλη Επίκληση που δημιουργεί ένα τεράστιο ρεύμα ενέργειας που περνάει μέσα από τις καρδιές των ζηλωτών, των μαθητών, των μυστών και φτάνει ως το Θεό.
Αυτή είναι η πιο ιερή στιγμή του έτους, η στιγμή που η ανθρωπότητα έρχεται σε επαφή με το θείο.
Την ακριβή στιγμή της Πανσελήνου, ο Φωτισμένος διαβιβάζει στο Χριστό την ενέργεια της πρώτης ακτίνας που γίνεται δεκτή από το Χριστό και μετατρέπεται σε θέληση για το καλό.
Ο Χριστός που είναι ο μεγάλος Ιερουργός απλώνει τα χέρια Του και παίρνει το κύπελλο, το υψώνει πάνω από το κεφάλι Του και το τοποθετεί ξανά στο βράχο.
Έπειτα οι Διδάσκαλοι ψάλλουν ύμνους και ο Μεγάλος Φωτισμένος αφού ευλογεί το πλήθος, εξαφανίζεται αργά στο διάστημα.
Ο Χριστός διανέμει το ευλογημένο νερό στους μύστες και σε όλους εκείνους που είναι παρόντες στην κοιλάδα, οι οποίοι πλησιάζουν με τη σειρά γεμίζουν τα μικρά κύπελλα τους και αποχωρούν ειρηνικά.
Αυτή η Επίκληση κινητοποιεί ένα μεγάλο κραδασμό ή ένα ρεύμα σκέψης που έχει τέτοια δυναμικότητα, που φτάνει από τον όμιλο των μαθητών ή μυημένων που τη χρησιμοποιούν μέχρι το Θεό τον Ίδιο.
Σημειώνει την υπέρτατη στιγμή της έντονης πνευματικής προσπάθειας ολόκληρου του έτους, και η πνευματική ζωογόνηση της ανθρωπότητας και τα πνευματικά αποτελέσματα διαρκούν όλους τους επόμενους μήνες.
Το αποτέλεσμα αυτής της Μεγάλης Επίκλησης είναι οικουμενικό ή συμπαντικό και εξυπηρετεί στη σύνδεσή μας μ' εκείνο το συμπαντικό κέντρο της πνευματικής δύναμης από το οποίο προήλθαν όλα τα πλάσματα της δημιουργίας. Εκχύνεται η ευλογία και ο Χριστός - ως ο Αντιπρόσωπος της ανθρωπότητας - την υποδέχεται στη φύλαξή του, προς διανομή.
Έτσι, όπως λέει ο μύθος, ο Βούδας επιστρέφει μια φορά το χρόνο για να ευλογήσει τον κόσμο, διαβιβάζοντας μέσω του Χριστού ανανεωμένη πνευματική ζωή.
Κατόπιν ο Βούδας αποσύρεται αργά, ώσπου γίνεται αμυδρή κουκίδα στον ουρανό, που κι αυτή τελικά εξαφανίζεται.
Η όλη τελετουργία της ευλογίας, από τη στιγμή της πρώτης μακρινής εμφάνισης μέχρι τη στιγμή που ο Βούδας εξαφανίζεται από τη θέα, διαρκεί ακριβώς οκτώ λεπτά.
Η ετήσια θυσία του Βούδα για χάρη της ανθρωπότητας (γιατί επιστρέφει με μεγάλο τίμημα) έχει τελειώσει και Εκείνος επιστρέφει και πάλι στον υψηλό τόπο, όπου εργάζεται και αναμένει.
Κάθε χρόνο επιστρέφει για την ευλογία, και κάθε χρόνο επαναλαμβάνεται η ίδια τελετή.
Κάθε χρόνο Αυτός και ο μεγάλος Αδελφός του, ο Χριστός, συνεργάζονται στενότατα για να ωφεληθεί πνευματικά η ανθρωπότητα.
Σ’ αυτούς τους δύο μεγάλους Υιούς του Θεού έχουν εστιασθεί δυο όψεις της θείας ζωής και Αυτοί δρουν από κοινού ως θεματοφύλακες του ύψιστου τύπου πνευματικής δύναμης, στην οποία μπορεί ν' ανταποκριθεί η ανθρωπότητα.
Μέσω του Βούδα, διαχύνεται η σοφία του Θεού.
Μέσω του Χριστού, εκδηλώνεται η αγάπη του Θεού στην ανθρωπότητα και ακριβώς αυτή η σοφία και αυτή η αγάπη διαχύνονται στην ανθρωπότητα κάθε Πανσέληνο του Μαΐου.
Έτσι έχει λοιπόν αυτή η αρχαία ιστορία. Αυτός είναι ο μύθος που βρίσκεται πίσω απ' αυτή τη δημοφιλή γιορτή .
Οι ιδέες που αντιπροσωπεύει θα μπορούσαν ν' απαριθμηθούν ως εξής:
Πρώτον, αυτή η Εορτή συνδέει το παρελθόν με το παρόν κατά ένα τρόπο που καμία άλλη εορτή που να σχετίζεται με κάποια από τις μεγάλες παγκόσμιες θρησκείες, δεν κατάφερε.
Αντιπροσωπεύει μια ζωντανή αλήθεια και μια τρέχουσα ευκαιρία.
Ο Βούδας και ο Χριστός με την αμοιβαία υπηρεσία τους προς τη φυλή, καταφέρνουν αυτή τη σύνδεση. Οι θρησκευτικοί διαχωρισμοί εξαφανίζονται.
Δεύτερον, αυτή η Εορτή σημειώνει την ύψιστη στάθμη της πνευματικής ευλογίας στον κόσμο. Πρόκειται για την ώρα μιας ασυνήθιστης εισροής ζωής και πνευματικής διέγερσης, και εξυπηρετεί στη ζωογόνηση την έφεσης του ανθρώπινου γένους.
Τρίτον, κατά την περίοδο της Εορτής και μέσω της ενωμένης προσπάθειας του Χριστού και του Βούδα, που συνεργάζονται στενά, διανοίγεται ένας αγωγός επικοινωνίας ανάμεσα στην ανθρωπότητα και το Θεό, κατά μήκος του οποίου διαχύνεται η αγάπη και η σοφία του ίδιου του Θεού προς τον κόσμο που αναμένει και βρίσκεται σ' ανάγκη.
Μιλώντας συμβολικά και λαμβάνοντας υπ' όψη ότι τα σύμβολα υποκρύπτουν πάντα κάποια αλήθεια, θα μπορούσε να σημειωθεί ότι την ώρα της πανσελήνου είναι σαν ξαφνικά να ανοίγει διάπλατα μια πύλη, που παραμένει κλειστή όλο τον υπόλοιπο καιρό.
Μέσα απ' αυτή την πύλη, οι υποψήφιοι και οι μαθητές μπορούν να έλθουν σ' επαφή με ενέργειες που διαφορετικά δεν γίνονται εύκολα προσιτές.
Μέσα απ' αυτή την πύλη, μπορούν να προσεγγιστούν Εκείνοι που οδηγούν τη φυλή στην αλήθεια και την πραγματικότητα, κάτι που άλλες στιγμές δεν είναι εφικτό.
Από το γεγονός αυτό μπορούν να ωφεληθούν όσοι στέκονται και από τις δύο πλευρές της πύλης, και αυτό θα συμβαίνει ολοένα και πιο πολύ.
Την ώρα της πανσελήνου του Ταύρου είναι σαν ν' ανοίγει μια πύλη στα ουράνια (μιλώντας πάλι συμβολικά), κατά τρόπον ώστε να μπορεί να πραγματοποιηθεί επαφή μ' εκείνες τις ακόμη πιο μεγάλες Ζωές, που η θέση Τους σε σχέση με την πλανητική μας Ιεραρχία, αντιστοιχεί μ' αυτήν που έχει η Ιεραρχία σε σχέση με την ανθρωπότητα.
Άπαξ και αναγνωριστεί αυτό, θα καταστεί δυνατόν ν' αναπτυχθεί μια Επιστήμη της Προσέγγισης προς τις βαθύτερες αλήθειες και δυνάμεις της ζωής που εξακολουθούν να κρύβονται ακόμη πίσω από ένα πέπλο.
Επίσης, αυτή την περίοδο γίνονται εφικτές μεγάλες διευρύνσεις της συνείδησης, μη προσιτές κάποια άλλη στιγμή.
Μαθητές και μυημένοι παντού, μπορούν να βρουν πνευματική ενίσχυση και διέγερση για να εκτελέσουν εκείνα τα μεγάλα βήματα που ονομάζουμε μυήσεις και που επιτρέπουν στον άνθρωπο να εισδύσει λίγο βαθύτερα και πιο συνειδητά στα μυστήρια του βασιλείου του Θεού.
Του αποκαλύπτουν καθαρότερα το θαύμα της δικής του θειότητας, την ομορφιά της θειότητας κάθε ανθρώπου και κάτι από το Σχέδιο προς το οποίο συμμορφώνεται η ανθρωπότητα και με το οποίο ο άνθρωπος πρέπει να συνεργαστεί.
Ας επιστρέψουμε στα δρώμενα των Ιμαλαΐων: Μόλις ο Βούδας έχει και πάλι εξαφανιστεί, το πλήθος εγείρεται από το προσκύνημα. Το νερό που βρίσκεται στο κύπελλο διανέμεται σε μικρές ποσότητες στους Διδασκάλους, μυημένους και μαθητές. Κατόπιν όλοι
Αυτοί επιστρέφουν στον τόπο της υπηρεσίας Τους.
Το πλήθος, που έχει φέρει μαζί του μικρά κύπελλα και αγγεία, πίνει και μοιράζεται το νερό.
Σ' αυτή την όμορφη τελετή της κοινωνίας δια του ύδατος συμβολικά μας παρουσιάζεται ένα χαρακτηριστικό της Εποχής, στην οποία εισερχόμαστε, δηλαδή την Εποχή του Υδροχόου, την εποχή του Κομιστή του Ύδατος.
Το νερό, που μαγνητίστηκε με την παρουσία του Βούδα και του Χριστού, αποκτά ορισμένες ιδιότητες και ποιότητες που έχουν θεραπευτική και ευεργετική φύση.
Συνεπώς η εορτή του Βεσάκ αποτελεί το μεγαλύτερο γεγονός στον πλανήτη μας, από την άποψη της πνευματικής αλήθειας, και είναι το συμβάν που ασκεί τη μεγαλύτερη επίδραση πάνω στην ανθρώπινη φυλή.
«Ενα μέρος των πληροφοριών ειναι απο :
Τhe Science of Meditation,
Haroytin Torkom Saraydaryan»