Μια πρωτότυπη τεχνική με θαυμάσια αποτελέσματα!
Αν τα δοκιμάσετε θα σας μείνουν αξέχαστα. Όπως έχω ξαναγράψει, οι παραδοσιακές κρητικές πίτες είναι κυρίως πίτες τηγανιού με λίγες εξαιρέσεις, έτσι μάλλον αυτή η τεχνική είναι βορειοελλαδίτικη.
Το σημείο που τα διαφοροποιεί από τα υπόλοιπα είναι η τεχνική του φύλλου που μοιάζει κάπως με σπιτική σφολιάτα .
Ο τρόπος που κατασκευάζονται τελικά τους δίνει ιδιαίτερο σχήμα και ιδιαίτερη, τραγανή υφή.
Έκανα ένα μέρος με βούτυρο γάλακτος, ένα μέρος με μαργαρίνη και ένα μέρος με ελαιόλαδο.
Όλα φαγώθηκαν ευχάριστα, όλα ήταν τραγανά και νόστιμα.
Για τη γέμιση χρησιμοποίησα ξινομυζήθρα αντί τη φέτα της κανονικής συνταγής.
Ας δούμε λοιπόν το πιο νόστιμο φύλλο για τυροπιτάκια (και όχι μόνο) φούρνου.
Υλικά για το φύλλο:
1 κούπα ελαιόλαδο
2 κούπες νερό
Λίγο αλάτι
Περίπου 850 γραμμάρια αλεύρι για όλες τις χρήσεις (έμεινε περίπου μια κούπα από το πακέτο)
Για το άνοιγμα του φύλλου, λίγο αλεύρι και περίπου 300 γραμμάρια βούτυρο γάλακτος ή μαργαρίνη (όχι μαλακή) . Παίρνουμε δύο πλάκες. Από τη δεύτερη θα χρησιμοποιήσουμε περίπου το 1/4 .
Για τη γέμιση:
Ξινομυζήθρα ή φέτα (περίπου μισό κιλό) ή μίνι λουκανικάκια ή
γέμιση για χορτόπιτες ή ό,τι μας αρέσει τέλος πάντων...
Επί το έργον:
Βγάζουμε το βούτυρο
από το ψυγείο να έλθει σε θερμοκρασία δωματίου. 
Ζυμώνουμε το ζυμάρι όπως
συνήθως (τα υγρά σε μια λεκάνη, το αλάτι και προσθέτουμε σταδιακά το
αλεύρι ώστε να γίνει μια μαλακή εύπλαστη ζύμη) και αφήνουμε να
ξεκουραστεί
για κανένα μισάωρο.
Το χωρίζουμε σε τρία ίσα μέρη.
Πασπαλίζουμε το πλαστήρι μας με αλεύρι και ανοίγουμε κάθε κομμάτι της ζύμης σε όχι πολύ λεπτό φύλλο.
Απλώνουμε με το χέρι μας το 1/3 της πλάκας του βουτύρου (ή της μαργαρίνης) πάνω στο φύλλο να πάει παντού.
Τυλίγουμε σε κύλινδρο το φύλλο εγκλωβίζοντας το βούτυρο στο εσωτερικό του και μετά σε σαλιγκάρι.
Κάνουμε το ίδιο με τα υπόλοιπα κομμάτια.
Τα βάζουμε στο ψυγείο με μεμβράνη ανάμεσά τους για να μη κολλήσουν.
Όταν στερεοποιηθεί εντελώς το βούτυρο , βγάζουμε ένα – ένα κομμάτι .
Το στήνουμε όρθιο στο πλαστήρι , το πατάμε με το χέρι μας και ξανανοίγουμε φύλλο, όχι πολύ λεπτό πάλι.
Το ξανατυλίγουμε σε κύλινδρο, χωρίς να βουτυρώσουμε αυτή τη φορά.
Κόβουμε με κοφτερό μαχαίρι σε φετάκια τον κύλινδρό μας πλάτους 2-3 εκατοστών. (Έγιναν καλύτερα με τα πιο φαρδιά).
Το χωρίζουμε σε τρία ίσα μέρη.
Πασπαλίζουμε το πλαστήρι μας με αλεύρι και ανοίγουμε κάθε κομμάτι της ζύμης σε όχι πολύ λεπτό φύλλο.
Απλώνουμε με το χέρι μας το 1/3 της πλάκας του βουτύρου (ή της μαργαρίνης) πάνω στο φύλλο να πάει παντού.
Τυλίγουμε σε κύλινδρο το φύλλο εγκλωβίζοντας το βούτυρο στο εσωτερικό του και μετά σε σαλιγκάρι.
Κάνουμε το ίδιο με τα υπόλοιπα κομμάτια.
Τα βάζουμε στο ψυγείο με μεμβράνη ανάμεσά τους για να μη κολλήσουν.
Όταν στερεοποιηθεί εντελώς το βούτυρο , βγάζουμε ένα – ένα κομμάτι .
Το στήνουμε όρθιο στο πλαστήρι , το πατάμε με το χέρι μας και ξανανοίγουμε φύλλο, όχι πολύ λεπτό πάλι.
Το ξανατυλίγουμε σε κύλινδρο, χωρίς να βουτυρώσουμε αυτή τη φορά.
Κόβουμε με κοφτερό μαχαίρι σε φετάκια τον κύλινδρό μας πλάτους 2-3 εκατοστών. (Έγιναν καλύτερα με τα πιο φαρδιά).
Βάζουμε κάθε φετάκι στο χέρι μας
(να ακουμπά στο χέρι η κομμένη πλευρά) και το πατάμε με την το άλλο χέρι να
πλατύνει.
Βάζουμε λίγη από τη γέμιση που έχουμε επιλέξει στη μια άκρη , και κλείνουμε το πιτάκι σκεπάζοντάς τη.
Βάζουμε λίγη από τη γέμιση που έχουμε επιλέξει στη μια άκρη , και κλείνουμε το πιτάκι σκεπάζοντάς τη.
Τα βάζουμε στο ταψί .
Όταν τελειώσουμε βάζουμε πάνω από κάθε πιτάκι λίγο από το υπόλοιπο βούτυρο, σαν ένα μεγάλο ρεβίθι.
Τα ψήνουμε στους 180 βαθμούς (προθερμασμένος φούρνος) για 50-60 λεπτά περίπου.
Είναι πολύ νόστιμα ζεστά αλλά και σε θερμοκρασία δωματίου.
Έβαλα ελαιόλαδο στο ένα από τα κομμάτια του φύλλου .
Το έβαλα για μισή ώρα στην κατάψυξη πριν το ανοίξω.
Το πλαστήρι βέβαια ήθελε καλό πλύσιμο και όχι απλό σκούπισμα μετά…
Μπορούμε να κάνουμε τα φύλλα από την προηγούμενη
για να στερεοποιηθεί καλά το βούτυρο ή το πρωί και να φτιάξουμε το βραδάκι τα πιτάκια μας.
Μπορεί να φαίνεται σύνθετη η διαδικασία αλλά σας
βεβαιώνω ότι δεν είναι όσο δείχνει… Εξάλλου το μεγάλο πλεονέκτημα είναι ότι το φύλλο -και την πρώτη και τη δεύτερη φορά που το ανοίγουμε- δεν είναι πολύ λεπτό.
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΟΡΕΞΗ